نویسندگان
دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
چکیده
پروتکل IRSA یکی از روشهای مناسب برای مدیریت دسترسی کاربران در ارتباطات ماشین به ماشین است. ایده اصلی در این پروتکل ارسال چندین کپی از هر بسته و استفاده از فرآیند حذف تداخل است. در مطالعات انجام شده تاکنون، توزیع درجه بهینه تعداد تکرار بستهها با فرض ایدهال بودن حذف تداخل استخراج شده است. اما این احتمال وجود دارد که حذف تداخل ایدهال اجرا نشود؛ یعنی پس از کدگشایی یک بسته، اثر آن و همچنین کپیهای مربوطه بهطور کامل از فریم حذف نشود. این موضوع باعث کاهش گذردهی شبکه می-شود. در این مقاله دو مدل مختلف از حذف تداخل را که از نظر معیار لازم برای کدگشایی متفاوت هستند در نظر میگیریم. سپس بیشینهسازی گذردهی IRSA را با فرض غیرایدهال بودن حذف تداخل برای این دو مدل انجام میدهیم. در این راستا ابتدا احتمال از بین رفتن یک بسته را در هر یک از دو مدل مفروض استخراج میکنیم. سپس با استفاده از آن، توزیع درجههای بهینهی تعداد کپیهای ارسالی کاربران را بدست میآوریم. نتایج نشان میدهد در هر دو مدل توزیعهای بدست آمده در این مقاله دارای گذردهی بیشتری نسبت به توزیعهای دیگر از جمله توزیعهای مبتنی بر فرض حذف تداخل ایدهال هستند
کلیدواژهها